تو یه وبلاگی دیدم فعلا می نویسم از دست نره تا بعد تحقیق کنم. عجب شخصیتی بوده این آیت الله بهجت رحمه الله علیه: 

{{{یکی از طلبه‌ها برای به اصطلاح چغلی نزد مرحوم بهجت می‌رود که آقا چه نشسته‌اید که اقبال عام به شریعتی- به جای رجوع به روحانیان- زیاد شده است. او جوابی تلگرافی می‌دهد که خواندنی است. آیت‌الله در بخش اوّل پاسخش می‌گوید :

«چه کنیم که فرق طلبه و غیرطلبه به لباس شده است؟!» یعنی کسی مانند شریعتی با صورت تراشیده و کراوات هم می‌تواند طلبه باشد و الزامی به داشتن لباس خاص نیست! حتّی میان طرفداران شریعتی چنین تعبیری برای وی نادر است. بعد کلامش را کامل می‌کند و می‌گوید «چنان که از اوّل نیز چنین بوده است. لذا آن شخص گفت: پیراهنی که خداوند به تن من کرده(خلافت) از تن بیرون نمی‌کنم(سخن عثمان) و با لباس مقام حضرت امیر را غصب کردند» بهجت به آن طلبه می‌گوید که به خودت نگاه نکن که چون ملبّسی پس خرت از پل گذشته است چون ممکن است کارت درست در جهت عکس باشد. (در محضر بهجت، م.رخشاد، ج3، ص 41)